Na ruim een week in het verre Westen ben ik terug in Hong Kong. Het is fijn om weer mijn eigen plekje te hebben met mijn eigen bed en badkamer. Het voelt wel wat vertrouwd nu, maar echt thuis is het nog niet. Wat is thuis eigenlijk? Is het waar je bent opgegroeid? Is het waar je nu woont? Is het waar je samen bent met je partner? Hoe denk jij hierover? Laat het me weten in een reactie hieronder!
Nu gaat het gewone leven dan beginnen. Ik vind dat ik hard op zoek moet gaan naar werk en dat doe ik dan ook. Veel locals vertellen dat het erg gemakkelijk is om een baan te vinden. De Hong Kongers switchen vaak en makkelijk van baan, wat toch een teken zou moeten zijn van het makkelijk kunnen vinden van nieuw werk. Ik ben natuurlijk geen local, dus voor mij zou het anders kunnen liggen.
Ik spreek daarom ook met expats. Het grootste deel van hen is uitgezonden en heeft dus al een baan bij aankomst. Sterker nog, de baan is dé reden om naar Hong Kong te komen. Dit was bij mijn man ook zo. Vanwege de ontzettend hoge huurprijzen is Hong Kong geen stad om je geluk te beproeven. Het is geen aanrader om naar de stad te komen en ter plekke proberen een baan te vinden. De meeste expats die dit doen, zijn partner van iemand die wel uitgezonden is voor een baan in Hong Kong. Zij vertellen mij dat het lastig is om passend werk te vinden in de stad. Het lijkt erop dat als je eenmaal werk hebt in Hong Kong en dit op je CV staat, het makkelijker is om te switchen. Maar de eerste baan vinden is lastiger.
Het blijkt absoluut geen makkelijke opgave te zijn. Uiteraard is het een nadeel dat ik geen Mandarijn (gesproken in het grootste deel van China), noch Kantonees (de taal in Hong Kong) spreek. Het zou ongetwijfeld makkelijker zijn als ik deze talen zou spreken, maar het maakt de banenjacht geen onmogelijke opgave. Er zijn voldoende internationale bedrijven in Hong Kong en veel mensen spreken Engels.
De meeste expats kunnen geen Kantonees spreken en de locals verwachten dit daarom ook niet. Uiteraard wordt het wel gewaardeerd door de Hong Kongers wanneer je een woordje Kantonees kunt spreken. Genoeg redenen dus om een poging te wagen wat van de taal te leren: ik ga een cursus Kantonees doen. Normaliter ben ik vrij redelijk in talen, maar wat valt dit tegen! Mijn hersenen lijken deze taal compleet te blokkeren, het wil er gewoon niet in. Misschien moet ik het nog even wat tijd gunnen….
Terug naar mijn zoektocht naar werk. Mijn voorkeur gaat uit naar persoonlijk contact in plaats van het koud versturen van mijn CV via internet en e-mail. Daarom ga ik langs een aantal uitzendbureaus in de hoop een intercedent te kunnen spreken. Helaas blijkt dit onmogelijk en wordt mij steevast verteld dat ik op hun website kan zoeken naar vacatures en daar mijn CV kan achterlaten. Uiteraard weet ik dat die mogelijkheid er is, maar persoonlijk contact en een gesprek geniet nog steeds mijn voorkeur.
Dat persoonlijk gesprek krijg ik een paar dagen later bij een walk-in sollicitatiedag. Hoewel het in de vacatures vaak niet vermeld was, blijkt er maar 1 functie te zijn waar ik op kan solliciteren, omdat voor alle andere functies de Chinese taal vereist is. Hoewel ik de overgebleven functie niet interessant vind, vraag ik toch een gesprek aan. Wat ervaring en inzicht in hoe een sollicitatieprocedure hier in zijn werk gaat is nooit verkeerd. Tijdens het gesprek wordt mij al snel duidelijk dat men eigenlijk op zoek is naar een local die Engels spreekt. Na het horen van de arbeidsvoorwaarden en het salaris is alle interesse die ik überhaupt had, als sneeuw voor de zon verdwenen. De functie houdt in: zes dagen per week werken, ongeveer 9 uur per dag én nachtdiensten voor een schrikbarend laag salaris. Het kost me de nodige moeite om een serieus gezicht te houden en niet van mijn stoel af te vallen. Hoewel ik nog niet erg goed op de hoogte ben van de salarissen hier en deze in het algemeen bruto lager liggen dan in Nederland, klinkt dit salaris schrikbarend laag (lees: lager dan het Nederlandse minimumloon) voor het aantal uren werk dat verwacht wordt. Dat terwijl huisvesting hier ontzettend duur is. Dit is dan ook de reden dat veel Hong Kongers lang bij hun ouders blijven wonen. Ze kunnen het zich simpelweg niet veroorloven om op zichzelf te wonen. Ik zoek nog even verder….
Naast het zoeken van werk, sport ik veel, waaronder zwemmen. Zwemmen gaat hier wat anders dan in Nederland. Er is een 50 meter binnen- en buitenbad. Het buitenbad is in de wintermaanden gesloten, 20 graden is natuurlijk te koud om buiten te zwemmen. Het water van het binnenbad is vrij warm en er is maar één baan in het 50 meter bad, de rest is een open zwembad. In die ene baan kun je baantjes trekken, maar omdat er maar één baan is, liggen alle snelheden door elkaar. De een zwemt super langzaam, de ander snel. Ze proberen in te halen op de meest onpraktische momenten, waardoor je moeite moet doen om een arm of voet in je maag te ontwijken. In het open gedeelte zwemmen is ook geen goede optie, daar hebben de mensen geen richtingsgevoel en zwemmen ze kriskras door elkaar. Er zijn ook mensen die niet eens zwemmen, maar lopend/springend door het bad hupsen. Het grootste deel van de zwemmers en hupsers draagt badkleding, al zijn er ook enkelen die strakke shirts en leggings dragen. Weer iets waar ik aan moet wennen dus, maar in elk geval is er een zwembad, dat is fijn.
Het is alweer een tijdje geleden, maar toch wil ik je nog wat vertellen over de kerst. Net voor kerst komen een vriendin en haar man mij opzoeken. Het is erg fijn om een bekend gezicht te zien. We lopen samen wat door de stad, maar volbrengen vooral haar voornaamste missie: eten! Ze wil met name de lokale keuken proberen en kiest de restaurants zorgvuldig uit. Best handig voor ons, zo ontdekken we plaatsen in de buurt waar we nog nooit geweest zijn en wellicht ook nooit zouden komen zonder haar. In Hong Kong zijn ontzettend veel restaurants en ze zitten overal ‘verstopt’. Nog altijd ben ik niet erg gewend om ook omhoog te kijken wanneer we op zoek zijn naar een restaurant. Het meeste zit hier boven ooghoogte, verstopt in één van de vele hoge gebouwen.
Met mijn vrienden en vier anderen vieren mijn man en ik kerst in een Westers restaurant, waar we een goed diner hebben. Voor de rest wordt Kerstmis hier niet echt gevierd, het is vooral iets commercieels waar winkels en restaurants van profiteren. In principe is het uiteindelijk niet veel anders dan tegenwoordig in Nederland.
De winter in Hong Kong duurt even lang als de winter in Nederland: van ongeveer december t/m maart. Als je het vergelijkt met Nederland, kun je het eigenlijk geen winter noemen. Het sneeuwt hier niet en vriezen doet het zelden, maar het kan best fris worden. Buiten is het prima te doen met ongeveer 16 graden, maar binnen is het fris. Vooral als je stilzit binnen, want ze hebben hier geen centrale verwarming. De aankoop van een mobiele verwarming doet wonderen, binnen een paar dagen is het binnen én buiten weer 25 graden. Nou ja, wellicht komt ie een andere keer nog van pas…
P.S. Vergeet niet te delen wat thuis voor jou betekent!
Ha dochter, leest weer héél lekker weg. In antwoord op jouw vraag heb ik bij thuis:
een veilige haven
waar je je geborgen kunt voelen
waar je je kunt terugtrekken
waar je jezelf kunt zijn
de plek waar je de controle over hebt
waar jij bepaalt wie er binnen mogen komen
waar de mensen wonen waar jij van houdt
waar je tot rust kunt komen
de plek waar je aan bent gewend
‘warme gevoel’ dat we thuis voelen noemen.
Hoi pa, bedankt voor je reactie! Moeten al deze ‘ingrediënten’ samen aanwezig zijn om thuis te definiëren, of kunnen er ook elementen ontbreken? Op basis van jouw antwoorden zou je dus meerdere thuis plekken kunnen hebben. Sommige mensen hebben inderdaad meerdere plekken die ze thuis noemen, sommigen zeggen geen thuis te hebben.
Weer een mooi stukje en vooral prettig en makkelijk te lezen!
Wat voor ons lezen is, is voor jou het werkelijke leven! Ik vind het spannend om met je “mee te liften” in de zoektocht naar een leuke baan voor je, en ik hoop dat je daar snel in zult slagen!
Wat is thuis?
De Engelsen zeggen:
Home is where your heart is!
En zo voel ik het ook, “thuis”
Het is de plek waar je samen leeft met de mensen waar je van houdt, waar je jezelf mag zijn, en waar je geborgen bent!
Je bent goed bezig!!!
Succes met solliciteren, en tot de volgende blog, ik kijk er weer naar uit!
Groetjes, Louise
Hoi Louise, bedankt voor je reactie! Dat klopt helemaal, wat voor jullie lezen is, is voor mij niet zomaar een verhaal maar mijn werkelijke leven 🙂 “Home is where the heart is”, dat hoor je inderdaad vaak. Ik kwam daar laatst een mooie toevoeging van tegen die vooral van toepassing is op mensen die veel reizen. “You will never be completely at home again, because part of your heart will always be elsewhere. That is the price you pay for the richness of loving and knowing people in more than one place.” Je zou dan dus geen thuis meer hebben dat helemaal compleet is. Of je kunt het anders bekijken, je hebt juist meerdere plekken die je thuis kunt noemen!
Lieve Monique,
Je brengt je leefwereld dichtbij voor ons met het schrijven. Mooi en dankjewel!
Thuis is een plek waar je altijd naar toe kan en waar je altijd mag zijn. Een plek waar je een persoonlijke sfeer in brengt. Maar om je echt thuis te voelen is meer nodig.
Thuis kent vele lagen en in de loop van het leven komen er nieuwe thuis-plekken bij. Mijn eerste thuis is de plek waar ik ben opgegroeid. Als kind kon ik me niet voorstellen dat daar ooit verandering in zou komen. Ik realiseerde me dat ouders er op een bepaald moment niet meer zijn, maar kon me geen leven indenken zonder broers en zussen in hetzelfde huis!!! Nu wel 🙂 Het voelt nog steeds als thuis: de plaats waar warmte en liefde is. Verschillen en ruzie maken dat niet stuk. Ik herken sterk wat Ad en Louise schrijven.
De plekken die ik in de loop van mijn leven als thuis had, zijn niet vrij van onaangename periodes en spanningen. En in die zin was het dan ook geen thuis als plek waar ik tot rust kon komen. Ook al was het fijn in de eigen omgeving te zijn, wat een vorm van houvast bood.
Thuis heeft in mijn leven dus nogal wat verschillende -en elkaar tegensprekende- gezichten gekend. Het leverde twee grote levensvragen op: Wat is leven? Wat is liefde? En die zou je ook kunnen vertalen naar: Wat is thuis?
Het hart is voor mij het essentiële, oorspronkelijke thuis. Als dat volledig ervaren kan worden, is thuis altijd en overal aanwezig. Onafhankelijk waar en met wie je bent. Dat is geen dagelijkse praktijk :-), wel mijn streven.
Hoi Ria, bedankt voor je uitgebreide reactie! Ik denk dat het antwoord op de vraag: ‘wat is thuis’ ook niet in 1 zin te omvatten is. Mooi hoe je omschrijft dat het begrip ‘thuis’ voor jou door de jaren heen is veranderd en aangevuld. Volgens de Van Dale is de betekenis van thuis: “een plaats waar iemand zich thuis voelt”. Dit impliceert dus dat het begrip erg subjectief is en door iedereen anders ervaren en gevoeld wordt. Dit kan natuurlijk over de jaren heen veranderen, zoals bij jou het geval is. Ik wens je veel succes met het vinden van een thuis dat altijd en overal aanwezig is!