Hindoebruiloft in Colombo, Sri Lanka

Een tipje van de sari




“We’re all going places
Sharing each other
A celebration
Of being together

I love
Good good timing
Good good timing”

(Good timing – The Beach Boys)

Een vriend van ons die in Singapore woont, maar die we in Hong Kong hebben leren kennen, gaat trouwen. Heel toevallig blijkt mijn man rondom deze bruiloft een paar dagen vrij te hebben, waardoor we spontaan besluiten om deze bij te wonen. Wat een timing! Deze paar dagen hebben we nodig, want de bruiloft vindt niet plaats in Hong Kong en nee, ook niet in Singapore. 

Een paar weken later zitten we in het vliegtuig. Hoewel we wat vertraging hebben, verloopt de vlucht prima en om 2.30u zijn we eindelijk in ons hotel Cinnamon Grand Colombo. Colombo, de hoofdstad van Sri Lanka! Het hotel is op het randje van kitscherig, met de uitgebreide versieringen en glanzende vloeren. Toch ziet het er mooi uit en ontzettend groot.

De volgende ochtend leggen we een stevige bodem om de dag goed te beginnen. Het ontbijt is fantastisch. Het buffet is zo uitgebreid dat het zowel voor ontbijt, lunch als diner zou kunnen zijn. Van brood, muesli en eiergerechten, tot noodles, rijst en Indiase curries. Gelukkig hebben we nog geen bruiloftskleding uitgezocht, dus we hoeven ons geen zorgen te maken over of het nog wel zal passen of niet.

Het is nu wel hoog tijd dat we onze kleding gaan regelen. We nemen een tuktuk naar de winkel die de bruidegom heeft uitgezocht. Het verkeer is vrij chaotisch en er rijden veel gekleurde oude bussen rond en tuk tuks. De meeste tuktuk chauffeurs en scooterrijders rijden met blote voeten. Het is erg warm, maar de mensen lachen veel en lijken vriendelijk. Oversteken moet je gewoon doen en niet wachten tot men voor je stopt, want dan kun je wachten tot je ons weegt. Wanneer je oversteekt bij een zebrapad stopt het verkeer uiteindelijk wel voor je. Dit is anders in Vietnam, daar stoppen ze niet en moet je hopen dat ze je ontwijken en om je heen rijden. 

Onderweg wordt duidelijk dat het hindoeïsme, boeddhisme, christendom en de islam alle in Sri Lanka vertegenwoordigd zijn. Het overgrote deel is boeddhist, het overige deel is bijna gelijkmatig verdeeld over het hindoeïsme, christendom en de islam. Het bruidspaar volgt het hindoeïsme en dus mag ik mezelf een mooie sari laten aanmeten, die speciaal voor mij gemaakt wordt. De bruidegom heeft de stof al uitgezocht, felroze met felgroen en gouden stiksels. Nadat mijn maten zijn opgenomen, gaan de kleermakers snel aan de slag om de kleding voor de bruiloft klaar te hebben en kunnen wij de stad wat beter leren kennen.

We komen uit bij het Dutch hospital waar tegenwoordig restaurants, barretjes en winkeltjes in zitten. We hebben natuurlijk geen honger, want we hebben een super uitgebreid ontbijt gehad. Er is ook een bar genaamd Dutch bar. Jazeker, ook Sri Lanka heeft een geschiedenis met Nederland. Het Dutch Hospital dateert uit de 17e eeuw en is gebouwd in Nederlandse koloniale bouwstijl. In 1602 vond de eerste Nederlandse expeditie plaats naar Sri Lanka, toen nog Ceylon. Tot 1796 heeft de VOC handel gedreven met het land en een deel overheerst. De Nederlanders waren vooral geïnteresseerd in het drijven van handel met de koning van Kandy. Met name kaneel, olifanten en parels waren populaire exportproducten.  

In de avond gaan we naar de feestlocatie: een spa met hotel. Het feest is bij een klein zwembad en de locatie is heel mooi gedecoreerd met lampionnen. Er drijven waxinelichtjes op het water en later worden ook de fakkels aangestoken. We maken kennis met de bruid en het wordt ons duidelijk dat dit feest een soort van vrijgezellenfeest is. Eigenlijk is dit feestje alleen voor de bruid en vrouwen bedoeld, maar bij dit bruidspaar blijkt het wat anders te gaan dan hier gewoon is en zijn er ook mannen bij aanwezig. De bruid komt uit India en de bruidegom houdt niet van rituelen. Hoewel er alsnog heel wat rituelen gedaan worden tijdens de gehele bruiloftsperiode, lijken de ouders het geaccepteerd te hebben dat deze avond anders loopt dan traditioneel verlangd wordt. 

De bruid vertelt ons dat het om een gearrangeerd huwelijk gaat. De ouders matchen de horoscoop van de potentiële partners en zoeken iemand uit dezelfde kaste. Wanneer dit allemaal klopt mag het paar elkaar ontmoeten en dan kunnen ze aangeven of ze het zien zitten of niet. Voor dit paar vond de ontmoeting zes maanden voor het huwelijk plaats. De ouders hebben de bruiloft snel geregeld. Al zo’n 10 dagen geleden is de bruid begonnen met de huwelijksrituelen. Dat zou de bruidegom eigenlijk ook moeten doen, maar dat lijkt hij deels verzuimd te hebben. De bruid heeft haar handen versierd met henna, met een speciaal bruidsdesign. Men kan zo aan haar handen zien dat zij gaat trouwen. De nickname van de bruidegom zit verwerkt in de hennaversiering en hij moet het zien te vinden. Zeker geen makkelijke opgave, maar knap genoeg slaagt hij er wel in!

Ook de vrouwelijke gasten kunnen de handpalmen laten versieren met henna. In een paar minuten tekenen ze met een kleine tube hennaverf een mooi design op je handen. De bruingekeurde henna, afkomstig van een plant, moet drogen, dus dat wordt een half uur lang onhandig een glas vasthouden. Wanneer de henna opdroogt, wordt deze hard en kun je het makkelijk van je huid afschrapen. Er blijft een feloranje tekening op je hand over. Hoe langer je de henna erop hebt laten zitten, hoe donkerder de tekening is geworden en hoe langer deze waarschijnlijk blijft zitten. Het geeft je handen tevens een aparte geur, ongeacht hoe vaak je ze wast. Na een dag of 3 begint de tekening wat te vervagen, maar is nog steeds duidelijk zichtbaar. Na ongeveer 2 weken is het verdwenen.

Er zijn een stuk of 50-70 mensen en na een tijdje wordt er zelfs wat gedanst. Er is een jongen die goed kan dansen en de show steelt. Natuurlijk kunnen wij niet alleen toeschouwers blijven en moeten we mee doen met een spel. We mogen met zijn tweeën op een krant gaan dansen. Deze wordt steeds dubbel wordt gevouwen om het moeilijker te maken. Als je ervan af valt ben je af. We houden het toch nog aardig vol. De bar is eindelijk geopend en er wordt vooral wijn en sterke drank geschonken. We verwachten dat nu het feest los zal gaan, maar het leidt eerder tot het einde.

De volgende ochtend worden we dan ook al rond 7.00u wakker. We gaan terug naar de winkel om de sari te passen. De stof is fantastisch en het kostuum bestaat uit twee delen: een ondertop (choli) en daarover heen een doek (de sari) die mooi gedrapeerd wordt. Er zit weinig rek in de stof en de top zit dan ook ongelofelijk strak, niet normaal. Dat komt niet door het ontbijt nee, dit is hoe een sari top hoort te zitten. Het is net een korset waarin alles wordt platgedrukt. De sari zelf is een grote doek van enkele meters lang. De stof is redelijk zwaar en deze wordt helemaal om je heen gedrapeerd. Hier hoeft dan ook weinig aan te gebeuren, je maakt de sari door hem op de juiste manier mooi om je bovenlichaam en benen te draaien. 

Daarna gaan we naar het treinstation, waar we meer dan een uur op de trein naar Kandy wachten. Het is megadruk en we hebben geen vaste zitplaats, dat wordt dus proppen in de trein. Dankzij Hong Kong heb ik ondertussen wel enige ervaring in het bemachtigen van een plekje in een mensenmassa. Hoewel ze in Hong Kong de airconditioning misbruiken, zouden ze die hier best mogen introduceren. Het is een godsgeschenk dat de deuren van de trein open blijven, wat niet echt een gevaar is want de trein rijdt tergend langzaam. Er staan zelfs mensen op het opstapplankje aan de buitenkant. Het is warm en het is gewoon verschrikkelijk, wetende dat de rit minstens 3 uur gaat duren. Nog meer mensen proberen zich in de trein proppen, dus er is geen weg terug, hier komen we voorlopig niet uit. Het uitzicht vanuit de trein maakt het begin een beetje dragelijk. Het is heel groen, veel grasvelden met water, vogels, koeien en waterbuffels. Ik ben blij wanneer de trein stopt bij een station, dan kunnen er mooi een aantal mensen de trein uit. Helaas gebeurt het omgekeerde, nog meer mensen persen zich de trein in. Reken daar nog een stinkende zweetlucht bij en de nachtmerrie is compleet. Uiteindelijk komen we om 16.50u aan ik Kandy. Een reis van 4 uur en 20 minuten over ongeveer 120 km. Toch weer een lokale ervaring rijker.

We lopen rondom het meer in Kandy en vervolgens naar de tempel van de heilige tand. Hier zou een belangrijk relikwie bewaard zijn, namelijk, hoe raad je het, een tand van Boeddha. We wonen een korte ceremonie/gebed bij, met trommelmuziek, waarbij het kamertje waar Boeddha’s tand zich bevindt wordt geopend, maar waarbij de tand niet zichtbaar is. Slechts eenmaal per jaar is de tand te zien wanneer deze de tempel uitgedragen wordt tijdens een groot Boeddhistisch festival. Het festival trekt veel pelgrims en toeristen naar de stad.

Na het tempelbezoek eten we kottu en biriyani bij een lokaal restaurantje. Kottu is een echt Sri Lankaans street food gerecht, dat bestaat uit stukjes roti, kruiden, groenten en ei of vlees. De Biriyani is een kruidig gemixt rijstgerecht met groenten of vlees en dit gerecht is ook in India te vinden. De Sri Lankaanse keuken heeft sowieso veel weg van de Indiase keuken. Voordat we bestellen doet de ober opvallend zijn best om ons geen menukaart te hoeven geven, dit gebeurde in Colombo ook al vaker. We dringen erop aan dat we toch graag een menu willen zien. Hij weet niet goed wat te zeggen en twijfelt, maar geeft uiteindelijk de menukaart. We bestellen en uiteraard probeert hij nog wat extra bij te verkopen. De man is overigens wel vriendelijk. Uiteindelijk vragen we de rekening en zegt hij: 1350, oké? De manier waarop hij dit zegt in combinatie met het feit dat hij geen rekening in zijn hand heeft, doet ons vermoeden dat hij het bedrag even uit zijn duim zuigt. We pakken de menukaart er nog eens bij en tellen alles op. We komen uit op een veel lager bedrag dan hij zojuist uit zijn duim heeft gehaald. Hij zegt: “Ohw dan heb ik een foutje gemaakt, sorry.” De amateuristische manier waarop ze het doen vinden we erg lachwekkend, waardoor we er niet eens boos om kunnen worden. Ze proberen het ook maar, alleen op een hele knullige manier.
De terugreis naar Colombo willen we graag wat vlotter en prettiger laten verlopen en dus nemen we een taxi terug. We voelen ons niet geheel veilig, maar alles gaat gelukkig goed. 

De volgende dag is de hoofdceremonie van de bruiloft: daar zijn we voor gekomen! We zijn al om 8.30u op de locatie waar de ceremonie plaatsvindt. Ja, je leest het goed 8.30u in de ochtend! Dat is niks vergeleken met het bruidspaar, zij waren al om 5.00u bij de tempel om te starten met de rituelen. De ochtend zou het beste moment zijn om iets nieuws te beginnen volgens hun Hindi kalender, en dat is dan ook het moment bij uitstek om te trouwen. Het meest geschikte trouwtijdstip verschilt overigens per dag en per tak van hindoeïsme en is in dit geval gebaseerd op de sterren.

Op blote voeten schuiven we aan bij het ontbijt: Indiaas broodje, rijst, noodles en dipjes. Daarna is het tijd om de sari tevoorschijn te halen en om te kleden. Familie van de bruid helpt me om de sari sierlijk om mij heen te draperen. Er zitten een heleboel veiligheidsspelden in de stof, maar ik ben blij dat ze me helpen anders had ik er waarschijnlijk als een rondlopend gordijn uitgezien. De sari zit erg mooi, maar helaas was ik niet goed voorbereid  en heb ik geen petticoat, korte rok of iets dergelijks bij, waardoor ik onder de sari nog een spijkerbroek aan mag. Geloof me, daar wordt je niet blij van in die hitte. Maar alles voor het goede doel natuurlijk en het is hartstikke leuk om met de lokale cultuur en tradities mee te mogen doen. Juist ja, wie mooi wil zijn…..

Er zijn twee grote zalen bij de tempel. In de ene zaal vindt de ceremonie plaats, in de andere staan tv schermen waarop je de ceremonie kan volgen. Geen overbodige luxe, want er worden 950 gasten verwacht. Dit is dus wel anders dan bij ons tegenwoordig. Het zijn voornamelijk de ouders die gasten uitnodigen, genodigden zijn vrienden en familie van het bruispaar of van de ouders, en zelfs een heleboel dorpsgenoten zijn uitgenodigd. Vanwege de drukte kunnen we de ceremonie niet erg goed zien.

We krijgen wat te drinken tijdens de ceremonie en maïskorrels met suikerblokjes. De rijst en maïs worden naar het bruidspaar gegooid. Er vinden heel wat rituelen plaats, die we niet allemaal kunnen zien of begrijpen. Als het paar officieel getrouwd is, krijgt de bruid een gouden ketting om. Deze ketting is vergelijkbaar met het uitwisselen van trouwringen, wat ze hier niet doen. De bruid kan na de bruiloft de ketting dragen als teken dat ze getrouwd is, de bruidegom draagt geen symbool. Tegenwoordig houden vrouwen de ketting ook niet altijd om.

Tijdens de hele ceremonie is er trommel- en fluitmuziek met een soort gezang. Bij navraag blijkt dat het bruidspaar de songteksten ook niet begrijpt, het wordt gezongen in een taal die zij niet spreken. Er zijn diverse rituelen, zo worden er bloemen en andere dingen verbrand. Het bruidspaar loopt 7 rondjes om een vuurtje en elk rondje staat voor iets anders zoals bijv. geluk, lang leven, gezondheid etc. De bruid moet zich drie keer omkleden vandaag, voor elk onderdeel een andere jurk.

Na de hoofdceremonie gaan we lunchen, wederom erg lekker eten. Rond twee uur is het geheel klaar. De bruid en bruidegom zijn alleen nog wel even bezig, zij moeten 950 gasten persoonlijk bedanken. Gelukkig voor ze, hoeven ze deze mensen niet allemaal een hand te schudden of te kussen, maar bedanken zij ze door hun handen samen te voegen op borsthoogte. Urenlang staan ze daar te begroeten en foto’s te maken. Schijnbaar hebben ze nog geluk, want er zijn ook koppels die urenlang op hun knieën moeten zitten en buigen. De volgende dag hebben ze dan ook vaak enorme pijn in hun rug.

De sari gaat uit en we gaan met een groepje buitenlandse bruiloftgasten ergens een drankje op een terras nemen. Vervolgens snuiven we nog wat cultuur en bezoeken we twee Boeddhistische tempels: de Gangaramaya tempel en de Seema Malakaya tempel.

Ik ben best moe van alle indrukken vandaag en dus gaan we terug naar het hotel om te zwemmen en even relax in de hangmat te liggen. In de avond gaan we wat eten op de boulevard bij de zee. Hier is helaas geen strand, maar wel allerlei kraampjes waar je eten kunt halen en een paar waar je kunt zitten om te eten. Ze bieden vooral seafood en vlees aan, maar gelukkig hebben ze ook vegetarische opties. We nemen een knoflook naan, kottu en devilled vegetables. Het laatste is een echt Sri Lankaans gerecht en doet de naam eer aan, want het is behoorlijk pittig. Wanneer we de rekening krijgen, blijkt daar een veel hogere prijs op te staan dan wij verwachten op basis van de menukaart. Alle prijzen staan op de menukaart, behalve die van onze drankjes. Daarvoor vraagt de ober nu uiteraard een absurd bedrag, maar zelfs dan komen we niet tot het bedrag dat hij vraagt. Dit geven we aan en hij reageert met: “Ohw dan heb ik niet goed gerekend.” Rekenen blijkt hier dus niet de sterkste kant van obers te zijn.… Om toch nog tot zijn gewenste bedrag te komen, vraagt hij tot slot, zonder blikken of blozen, om een fooi. Ach, wij hebben weer even kunnen lachen.

Dan is alweer de laatste dag aangebroken. We hadden graag wat meer van Sri Lanka gezien, maar hebben even geen zin in een treinreis. We besluiten nog eens rond te lopen in Colombo en bezoeken de markt, een moskee, het Dutch museum en drinken een kopje Sri Lankaanse thee. De markt is erg leuk, heel chaotisch, mensen lopen rond met karren met goederen erop, groeten en fruit, kleding en andere prullaria. De stad is niet erg schoon, heel chaotisch en druk verkeer, maar het is leuk om te bezoeken. Voordat we naar de luchthaven mogen, gaan we nog even in de hangmat liggen en zwemmen. Het was een leuk, kort tripje, waardoor we een klein inkijkje hebben gekregen in de cultuur.

Een paar maanden later blijkt dat we duidelijk op een “verkeerde plaats” zijn geweest. Tijdens Pasen 2019 vinden er in Sri Lanka meerdere bomaanslagen plaats. Een van de aanslagen vindt plaats in het Cinnamon Grand Hotel in Colombo, precies, het hotel waar wij ook verbleven. De zaal met het geweldige ontbijt is totaal verwoest en meerdere mensen zijn gewond. Toch een gek idee dat wij daar een paar maanden geleden nog op ons gemak onze buikjes rond aan het eten waren. Gelukkig wel op het juiste moment. Zo belangrijk kan (een goede) timing zijn.

Hindoebruiloft in Colombo, Sri Lanka

4 thought on “Een tipje van de sari”

  1. Hoi Monique!
    Wat een prachtig reisverslag weer! Je vertelt het zó, dat ik bijna alle kleuren én geuren zelf ervaar… dat is misschien niet altijd een voordeel…
    Heel interessant!
    En je maakt het weer waar: nadat je bent geweest, breekt de hel uit… on dit geval de bomaanslag….
    Ik heb het weer met veel plezier gelezen!
    Tot het volgende verslag over Nepal, Tibet of de Himalaya misschien?
    Louise

    1. Hoi Louise, bedankt voor je enthousiaste reactie! Het is niet altijd een voordeel dat je de geuren ook echt ervaart, maar in het komende verhaal zeker wel. Nepal, Tibet en de Himalaya komt er nog aan, maar eerst is het nog tijd voor wat anders…

  2. Hey Monique!

    Weer een prachtig verslag! Heel mooi om een traditionele bruiloft mee te maken, lijkt me. De treinrit is dan weer iets minder…;-)

    Ook ik ben benieuwd naar je reisverslag van Nepal en Tibet. Ik houd de site in de gaten!

    1. Hey Remco, het was zeker mooi om een traditionele bruiloft mee te maken. Een klein en puur inkijkje in de lokale cultuur is altijd bijzonder. De treinrit nemen we dan maar voor lief en dat hoort natuurlijk ook bij de ervaring, al denk je daar op het moment dat je er in zit wel eens anders over. Nepal en Tibet staan op het programma, maar je geduld wordt nog even op de proef gesteld 😉

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Related Post