Nederland - Schiermonnikoog - Nederlandse koeien

I’m coming home!





“Oh, wat is het fijn om weer thuis te zijn

Nog veel mooier dan de mooiste reis
Ik voel het gelijk, de geborgenheid
Nergens zo veilig als in mijn eigen kleine stukje paradijs.”

(Thuis – Marco Borsato)

In Hong Kong wacht ik op de bus naar de luchthaven, die ongeveer tien minuten vertraging heeft. Wanneer de bus eindelijk arriveert, doet de chauffeur de deur open en vertelt ons doodleuk dat deze vol is en we maar de volgende moeten nemen. Hij doet de deur weer dicht en rijdt weg. Ik zie dat er nog minimale plaats was in de bus en ik denk: mooi niet, ik wil toch echt met deze bus mee. De bus stopt bij het volgende stoplicht, ik ren er naartoe en klop op de deur. De chauffeur is warempel toch zo vriendelijk om mij binnen te laten. Eigenwijsheid werpt soms zijn vruchten af. Uiteindelijk heb ik veel geluk, want de mensen die het bij de volgende halte proberen komen er niet meer in. Zelfs wanneer ze ingestapt zijn en er dus nog plek blijkt te zijn, worden ze de bus uitgestuurd. Ik arriveer alsnog op tijd op het vliegveld, check in en doorloop alle gewoonlijke stappen op de luchthaven. Tijdens het wachten bij de gate, heb ik uitzicht op het vliegtuig dat mij richting Europa gaat brengen. Ineens duikt er een lied in mijn hoofd op: I’m coming home!
Tot nu toe was ik vooral praktisch bezig, maar nu begin ik toch wel ‘excited’ te worden. Ik kijk er naar uit om familie en vrienden weer te zien. Ik wil lekker fietsen langs de weilanden, zonder hoge torens die je uitzicht blokkeren. Ik ga cruisen in mijn autootje, die mij overal heenbrengt waar ik wil. Geen lange wachtrijen of duwende mensen om de trein in te komen. Ik ga wandelen op de hei met onze hond. Heerlijk op een terras zitten en van de lange zomeravonden genieten. Hoewel de zon flink schijnt in Hong Kong, zijn terrasjes niet erg gewoonlijk en is men minder fan van de zon dan Nederlanders. En ow ja, ik heb zooo’n zin in een frietje speciaal en een BBQ in de tuin. Een tuin! Die heb ik ook gemist.

Genoeg om naar uit te kijken, maar het is ook een beetje gek om terug te gaan. Ik ga niet echt op reis, maar echt naar huis ook niet. Heel apart dit. Ik ben wel vaker op reis geweest, maar op deze manier heb ik het niet eerder ervaren: een bezoek aan Nederland. Hmm.. heb ik nu geen thuis meer? Of heb ik er juist twee? Ik kies het laatste.

Het eerste wat ik ga eten bij aankomst is een frietje speciaal en een frikandel. Niet dat dit mijn favoriete eten is en ik het heel vaak at in Nederland, maar nu heb ik daar zin in. Het principe van schaarste in werking. Wanneer iets schaarser wordt, is het ineens een stuk interessanter. De dagen en weken erna moet ik veel dingen regelen en spreek ik af met familie en vrienden. Niet alleen de weekenden, maar ook de weekdagen worden goed gevuld, er zijn altijd mensen te vinden die niet hoeven te werken die dag. Eén van de resultaten van de Nederlandse werkcultuur, waarbij parttime werken vrij normaal is.

Ik cross heel Nederland door, van het zuiden tot aan het hoge noorden. Zo ga ik een paar dagen naar Hoek van Holland met mijn vader, zijn vriendin en hun vrienden. We hebben een mooi huisje op het strand. Het is geen zwemweer, maar het is altijd fijn om op het strand te zijn. Naast uitwaaien, maken we ook wat uitstapjes. In Delft lopen we langs de Nieuwe Kerk, waar diverse vorstelijke en niet-vorstelijke personen begraven liggen zoals Willem van Oranje, Prins Bernhard en Hugo de Groot. Natuurlijk passeren we ook de Oude Kerk, waar het huwelijk van prins Friso en prinses Mabel is voltrokken, maar waar ook diverse belangrijke personen begraven zijn zoals o.a.: Antoni van Leeuwenhoek, Piet Hein en Maarten Tromp.

We ontdekken een leuk, ouderwets snoepwinkeltje met oud-Hollandse snoepjes, salmiak, zoethout en drop. Ook hebben ze er diverse oude verpakkingen van bijvoorbeeld Dreft. Een aantal dingen zijn voor mij herkenbaar uit mijn jeugd, maar voor de wat ouderen onder ons is dit nostalgie ten top. Ze zijn lekker weer even het kind in de snoepwinkel. Met als groot verschil dat ze nu niet hoeven te kiezen, maar alles kunnen kopen wat ze willen.

De volgende dag maken we een boottour door de Rotterdamse Haven. Rotterdam is de grootste haven van Europa, qua behandelde vracht, en was tot 2004 zelfs de grootste haven ter wereld. In 2017 hebben bijna 30.000 schepen een bezoek gebracht aan de haven en zij hebben samen meer dan 450 miljoen ton aan goederen verscheept. Deze cijfers zullen naar verwachting in 2018 geëvenaard worden. Om een iets beter idee te geven, dit zijn min of meer 18 miljoen volle containers/tankwagens. De meest vervoerde goederen via Rotterdam zijn o.a. kolen, aardolie en chemicaliën. De producten komen de Rotterdamse haven binnen en worden vervolgens verder vervoerd per spoor, per boot over de rivier of over de weg. Een groot deel gaat door of naar Duitsland.

In Duitsland is het momenteel vakantie, wat betekent dat er veel Duitsers aan de Nederlandse kust zijn. En wat doen Duitsers daar? Juist ja, kuilen graven. Het is super stereotype, maar ow zo waar. Overigens wordt vaak gezegd: Duitsers graven kuilen, Nederlanders bouwen zandkastelen. Om te bekijken of het slechts een cliché is of een feit, doe ik een onafhankelijke test en loop ik bij iedereen die ik een kuil zie graven langs. 98% van de kuilengravers blijken Duitsers te zijn, of in elk geval Duitstalig. Ik zal niet zeggen dat alle Duitsers kuilen graven, maar kan dus wel zeggen dat bijna alle kuilengravers Duitsers zijn. Mijn onbeantwoorde vraag is echter: waarom doen ze dat? Dit heb ik ze niet durven te vragen, dus als jij het antwoord weet dan hoor ik het graag! Ondertussen ben ik zelf vast verder op onderzoek gegaan en ben ik de volgende redenen tegengekomen. Het meest stereotiepe antwoord is dat onze oosterburen kuilen graven als overblijfsel van de Tweede Wereldoorlog, toen men loopgraven groef. De tweede reden die ik vind is dat hoe lager je zit, hoe koeler. Hoewel deze zomer uitzonderlijk goed is, is het in Nederland nou ook niet zo vaak tropisch warm dat een kuil hard nodig is. Bovendien wordt er ook vrolijk gegraven op een minder zonnige dag. De derde reden die ik vind is dat er gegraven wordt, omdat je dan meer afgeschermd zit van de wind en van andere mensen. Je markeert zo je eigen stukje strand, creëert een territorium en hebt meer privacy. Dit klinkt plausibeler, maar veel van de Duitsers die ik heb zien graven, zie ik er vervolgens niet in gaan zitten. Daarnaast zijn er ook Duitsers die niet alleen een kuil graven, maar hele tunnelcomplexen. Wat denk jij? Weet jij waarom Duitsers kuilen graven? Laat jouw mening hieronder weten!

Na het westen van het land rijd ik door naar het hoge noorden. Voor het eerst in mijn leven rijd ik over de Afsluitdijk. De dijk is 32,5 kilometer lang en verbindt de provincies Friesland en Noord-Holland met elkaar. Hoewel de naam van iets, vaak voor zichzelf spreekt, is de naam van deze afscheiding wat ongelukkig gekozen. De Afsluitdijk sluit het IJsselmeer af van de Waddenzee, dus dat gedeelte van de naam is correct. Echter, gezien het twee wateren van elkaar scheidt is de waterkering een dam en geen dijk. Afsluitdam, zou dus een betere naam geweest zijn.

Na het oversteken van de Afsluitdijk, ga ik met een vriendin naar het Waddeneiland Schiermonnikoog. Schiermonnikoog is het laatste, meest oostelijke Waddeneiland van Nederland. Het is de laatste S in het ezelsbruggetje TV-TAS. Ten oosten van Schiermonnikoog, liggen Rottumeroog en Rottumerplaat. Beide eilanden zijn onbewoond en de toegang ertoe is zeer beperkt.
Met nog geen 1000 inwoners heeft Schiermonnikoog de laagste bevolkingsdichtheid van Nederland. Het eiland heeft een lengte van 18 kilometer en een oppervlakte van 44 km2. Er is 1 dorp waar de meeste hotels, restaurants en huizen staan. Groot is het dorp niet, het lijkt meer op het centrum van een vakantiepark. Het eiland is rustig, mede doordat bezoekers geen auto’s mee mogen nemen. Het complete eiland heeft de status van Nationaal Park. Er is heel veel natuur, waar je mooi kunt fietsen en wandelen. Bijzonder is de Balg Express, een soort bus/kar die getrokken wordt door een trekker. Hiermee rijden we over het strand naar de Balg. De Balg is een grote zandplaat, die nog elk jaar groeit. Wanneer we goed naar de zandplaten kijken zien we zelfs een paar zeehonden. Het is mooi weer, maar het waait hard, waardoor het fris aanvoelt. Het zand schuurt langs onze huid en voelt pijnlijk aan, voorlopig heb ik geen scrub meer nodig. Het is een mooi gezicht om het lichtgekleurde stuifzand te zien waaien over het donkerdere zand. Schiermonnikoog heeft het breedste strand van Europa, op het breedste stuk is het ongeveer een kilometer breed. Het strand groeit nog steeds wegens het ontstaan van nieuwe zandbanken die aan het eiland vastgroeien. Het hele brede strand met witte zand ziet er bijna tropisch uit.

Het eiland heeft een bijzondere natuur, met zandplaten en drijfzand en er zijn honderdduizenden vogels te spotten. De helft van de van oorsprong Nederlandse planten en bloemen groeien op Schiermonnikoog. Het eiland is uitgestrekt, heeft veel natuurlijk schoon en vanwege de zandplaten voor het eiland zijn er veel golven. Het is absoluut de moeite van een bezoek waard wanneer je van natuur en rust houdt.

Na Schiermonnikoog gaan we nog een dagje naar Leeuwarden. Leeuwarden is, samen met Malta, gekozen als Culturele Hoofdstad van Europa 2018. Ze hebben hiervoor diverse activiteiten georganiseerd en de stad leuker aangekleed met onder meer strandstoeltjes. Wel jammer dat ze zelf niet weten hoe ze de naam van hun stad moeten schrijven: Leewarden, staat er op de stoeltjes geschreven. Of heb ik het dan altijd verkeerd geleerd? Door de jaren heen heeft de stad meer dan 200 verschillende namen gehad. Daarmee hebben ze zelfs een plek veroverd in het Guinness Book of Records. Leewarden is ooit de naam geweest voor Leeuwarden, maar in dit geval blijkt het inderdaad om een spelfout te gaan.

Leuk in de stad zijn de vijf Escher 3D tekeningen die ze op de grond hebben laten maken. Als je er even naar kijkt zie je een driedimensionaal object in plaats van een platte tekening. Bovendien zien de tekeningen er vanuit elke hoek anders uit. Daarnaast zijn er enkele tentoonstellingen en exposities in de stad. Dit alles trekt een heleboel mensen aan, de stad ziet dit jaar een stijging van 20 tot 30% van het aantal toeristen.

Van het hoge hoge noorden, rijd ik naar het verre zuiden. Ik ga mijn tante opzoeken in één van de oudste steden van Nederland: Maastricht. De stad die bekend staat om zijn terrassencultuur. Dat komt goed uit, want het is prachtig weer. We vinden een mooi plekje aan de Maas, waar we heerlijk eten en drinken en van het zonnetje genieten.
Daarna is het tijd om de calorieën te verbranden en lopen we de stad in. Daarbij komen we langs de Bisschopsmolen, een watermolen in het centrum. Hoewel het exacte bouwjaar niet bekend is, stamt de molen uit de 7e eeuw. Sinds 2005 wordt er speltgraan gemalen waar ze o.a. brood, cake en koekjes van maken. Ook leveren ze maalproducten aan een bierbrouwerij.
Bij koekjes en cake hoort natuurlijk een kopje koffie of thee. Gelukkig is de winkel van Blanche Dael niet ver weg, een bekende koffiebranderij en theepakkerij. De winkel zit al sinds 1878 in Maastricht, ook nog eens op dezelfde locatie. Een oude koffiebrander staat al sinds 1928 in de winkel, die dit jaar zijn 140ste verjaardag viert.

Voor de winkel liggen een aantal struikelsteentjes. Deze betonnen steentjes met messing bovenplaatjes liggen op meerdere plekken in de stad verspreid. De naam struikelsteentjes komt van de oorspronkelijke naam stolpersteine, stolpern betekent struikelen. De steentjes maken onderdeel uit van een project van de Duitse kunstenaar Gunter Demnig. Sinds het jaar 2000 zijn er meer dan 70.000 struikelstenen geplaatst in bijna 2000 plaatsen in Europa en zelfs in Argentinië. De struikelsteentjes zijn bedoeld ter nagedachtenis aan alle slachtoffers van nationaalsocialisme (nazisme), maar het zijn met name de omgekomen Joden die ermee herinnert worden. Veel van de slachtoffers hebben geen graf en worden op deze manier herdacht. Tegelijkertijd wordt de herinnering aan deze verschrikkelijke vervolging levend gehouden. De steentjes zijn in de stoep geplaatst bij het huis waar de slachtoffers woonden. Daarop zijn te lezen hun naam, geboorte- en sterfdatum, het lot van de persoon en informatie over het concentratiekamp indien van toepassing. Op deze manier krijgen de slachtoffers een naam. We staan even stil bij de steentjes en sluiten de dag af op één van de vele terrassen die de stad rijk is, om op het leven te proosten.

Van het ene familielid, ga ik door naar de volgende. Ik ga met mijn tante en oom lunchen bij Lekker Bijzonder, de brasserie waar hun zoon en mijn neef werkt. Ik had zelf geen betere naam kunnen kiezen voor deze eetgelegenheid. Het eten is lekker en de brasserie heeft ook iets bijzonders. Een groot deel van het personeel heeft namelijk een beperking. Het restaurant geeft een mooie kans aan deze mensen, zodat zij toch kunnen werken en hun kwaliteiten kunnen benutten. Mensen met een verstandelijke beperking doen op deze manier werkervaring op, waarmee ze hun vaardigheden ontwikkelen en deel kunnen uitmaken van de maatschappij. Uiteraard worden ze hierin begeleid. Het menu is uitgebreid en het eten dat geserveerd wordt is zeer smakelijk, zeker een aanrader om eens te gaan eten!

Naast veel familie, ontmoet ik ook veel vrienden en met enkelen heb ik een drankje in de kroeg. Wat ik ook erg leuk vind is dat ik onderweg op straat een aantal bekenden tegenkom. Dit komt in Hong Kong niet heel vaak voor. Even een praatje maken op de markt of gewoon ergens op straat.
De in Nederland zo populaire outdoor festivals, kennen ze in Hong Kong ook amper. Ze zijn er wel, maar ze zijn op 1 hand te tellen. Het is zomer in Nederland, dus dat betekent festivaltijd! Elk weekend is er minstens één festival waar je naartoe kunt. Van hard house, dance, techno en hardrock tot popmuziek en klassiek, er is voor elk wat wils. Tijdens mijn bezoek aan Nederland kan ik dat natuurlijk niet missen, dus ik ga naar Daydream. Een festival dat voorheen altijd in België georganiseerd werd en voor het eerst in Nederland gehouden wordt. De reden om naar Nederland te verhuizen is vanwege de bezoekers van het festival die altijd al voornamelijk uit Nederland kwamen. Mijn lieve broertje en zijn vrienden hebben op het laatste moment voor mij nog een kaartje op de kop weten te tikken, en nog als VIP ook! Een bezoeker uit Hong Kong krijgt het festival natuurlijk ook niet elke dag.
Het is fantastisch weer, de zon schijnt volop, geen wolkje aan de lucht. De organisatie heeft niet bespaard op de decoratie van het festival, de podia en andere decoraties zien er erg mooi en kleurrijk uit. Het levert een mooi plaatje op met aan de ene kant de rijk gedecoreerde podia en aan de andere kant een meer. Een leuk contrast tussen de drukte van het festival en de relaxte omgeving van het meer met de zonnebedjes en hangmatten. Zoals op elk festival zijn er ook op deze wat extravagante mensen en rare snuiters. Allerlei kledingstijlen en haardrachten komen voorbij en mensen met tattoos, zoals: ‘hardstyle is my style’. Ook loopt er een jongen rond met een opblaaspop die hij stevig bij zich houdt.
De sfeer is gemoedelijk, het weer is fantastisch, de muziek is relax en soms wat harder, de decoratie is kleurrijk en ze schenken Liefmans. Kortom, een geweldige afsluiter van mijn bezoek aan Nederland.

Ik heb inderdaad genoten van de dingen waar ik naar uitkeek. Frietjes, Liefmans, BBQ-en in de tuin, jammie! Ik probeer tegenwoordig zo min mogelijk vlees te eten, maar ook dan kun je heel lekker BBQ-en. Het is fijn om de lucht te kunnen zien en de horizon, wat een ruimte. Er zijn hier minder mensen op een groter oppervlak, ze zijn minder gehaast en dat geeft rust. Tijdens mijn hele verblijf is het fantastisch weer, dit is voor Nederland erg ongewoon. Het weer helpt wel om overal op en top van te kunnen genieten. De terrassen vind ik geweldig! Zoals gezegd, kennen ze deze terrascultuur in Hong Kong niet, natuurlijk kun je er wel een drankje drinken, maar ik vind het fijn om buiten te zijn.

Er zijn ook dingen die Hong Kong heeft, die in Nederland niet of moeilijk te vinden zijn. Zo zijn de lokale restaurants in Hong Kong zeer betaalbaar en hoef je dus niet elke dag te koken. Daarnaast zijn deze restaurants ook bijna de hele dag open, net als de winkels. Ochtend, middag of avond, doordeweeks of in het weekend meestal zijn ze open. Je hoeft daarom niet na te denken of en wanneer je iets moet kopen, als je iets nodig hebt dan kun je het vaak direct gaan halen. De openingstijden in Nederland zijn beperkter en daarnaast brengen mensen meer tijd door in en om hun huis. Nederlanders waarderen hun privacy en eigen ruimte enorm. In Hong Kong is eigen ruimte zeer beperkt en probeert men zoveel mogelijk tijd buitenshuis door te brengen. In de Nederlandse straten is het een heel stuk rustiger. Een Poolse expat in Nederland verwoorde dat mooi: “Het is net alsof er om 22.00u een klein mannetje komt en met een sleutel de stad op slot draait.”
Met een andere sleutel van zijn sleutelbos, staat dat kleine mannetje op het punt om dit verhaal op slot te draaien.

Maar niet voordat ik gezegd heb dat ik met deze mooie tijd in mijn gedachten ik Nederland met een gerust hart achter kan laten. Dagdromend ga ik terug naar huis, naar de grote stad Hong Kong.

I’m leaving home to go home!

Nederland - Schiermonnikoog - Nederlandse koeien

2 thought on “I’m coming home!”

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Related Post