Quarantaine Hong Kong

Ik ben binnen!





“Who looks outside, dreams. Who looks inside awakens.”

(Carl Gustav Jung)

Ik hoef jullie niet meer te vertellen dat het een hele aparte tijd is waar we momenteel in leven. Het coronavirus, of covid-19, is inmiddels over een groot deel van de wereld verspreid en vele landen hebben daarom diverse maatregelen getroffen. Elk land heeft zijn eigen cultuur en wetten en regels en elk land gaat dan ook anders om met het virus. Ik krijg regelmatig de vraag hoe het nu in Hong Kong gaat, dus bij deze!

In Hong Kong heeft men het virus al een tijd vrij redelijk onder controle. Het Chinese Nieuwjaar (eind januari) leek als eerste een kink in de kabel te gaan geven. Dit is namelijk de grootste volksverhuizing ter wereld. Normaliter reizen miljoenen mensen rond deze tijd. Logisch als je bedenkt dat dit de enige langere vakantie (7 dagen) van het jaar is die de meeste Chinezen hebben. Veel Chinezen studeren of werken in een andere stad dan waar hun familie woont, waaronder Hong Kong, dus natuurlijk willen ze deze kans grijpen om hun familie te bezoeken. Zo’n grote massaverplaatsing is uiteraard niet ideaal met oog op het virus. Doordat China steden op slot begon te gooien en Hong Kong een aantal grenzen met China sloot is het toch onder controle gebleven. Wel zijn mensen in Hong Kong bang, zeker met SARS nog vers in hun geheugen, de ziekte die een grote impact had op de stad in 2003. En dus rennen ze naar de winkel om mondmaskers, antibacteriële handgel en chloor te kopen. Hong Kong is een erg dichtbevolkte stad, dus mocht het virus hier wat voet aan de grond krijgen, dan verwacht ik dat het zich razendsnel zal verspreiden. Ik wil dus ook wat mondmaskers gaan halen, maar helaas, geen enkele van de 10 winkels en apotheken die ik bezoek hebben nog wat in voorraad. Na veel moeite kan ik uiteindelijk wel wat scoren. Een week later wordt ineens toiletpapier ook een gewild product. Mensen haasten zich naar de winkel om met een winkelwagentje gevuld met bergen toiletpapier weer naar buiten te komen. Het toiletpapier wordt in China gefabriceerd en de roddel ging dat vanwege het virus de productie tijdelijk stop zou komen te liggen en dus ook de export naar Hong Kong. Dat klopte helemaal niet, maar desondanks werd later het voorbeeld wel in vele andere landen gevolgd. Heel apart dat zoiets zo makkelijk en snel gekopieerd wordt, terwijl daar helemaal geen noodzaak voor is.

Ik voel me nu overigens wel een heel stuk meer geïntegreerd in Hong Kong, voor het eerst in mijn leven loop ik met een mondmasker op over straat. In Hong Kong is het heel normaal om een mondmasker te dragen, mensen doen dit met name wanneer ze verkouden zijn, zodat ze anderen niet aansteken. Ik maak er geen misbruik van, maar als je ruimte wilt in de metro dan helpt het om te hoesten of niezen. Mensen weten dan vaak niet hoe snel ze van je weg moeten lopen.

Ondertussen zijn scholen en publieke gelegenheden zoals sporthallen, bibliotheken en musea gesloten. De overheid werkt vanaf huis en raadt dit alle werknemers aan te doen indien mogelijk. Mensen zijn bang en blijven sowieso meer binnen dan gewoonlijk.

In Nederland hebben we natuurlijk een hele andere cultuur en gaan mensen daarom ook anders met het virus om. Bovendien hebben we in Nederland geen recente ervaring met dodelijke virussen op grotere schaal. De Nederlanders blijven nuchter zoals altijd. Sommigen lijken zelfs een tikje nonchalant, maar dat komt waarschijnlijk doordat ze zoiets niet eerder meegemaakt hebben.

In Brazilië maakten mensen zich ook niet erg druk om het virus. Toen de eerste gevallen daar genoteerd werden, begonnen ze maatregelen in te voeren. Zo werden bijvoorbeeld scholen gesloten en mensen aangeraden om vanaf huis te studeren en/of werken indien mogelijk. Wat deden ze? Ze gingen naar het strand! De politie moest er aan te pas komen om de mensen naar huis te sturen. Een week later volgde Nederland het Braziliaanse voorbeeld… De huidige situatie in Brazilië ziet er helemaal niet zo goed uit, het aantal gevallen neemt hard toe en de politiek is sterk verdeeld over de te nemen maatregelen tegen corona.

Voordat het virus echt uitbreekt in Brazilië zijn we op bezoek bij de familie van mijn man, gelukkig kunnen wij het land net op tijd verlaten. Dat was nog een even spannend, want de situatie over de hele wereld is inmiddels verslechterd en de luchtvaart komt steeds verder stil te liggen. Uiteindelijk kunnen we via Dubai en Bangkok terugvliegen naar Hong Kong. Een hele aparte gewaarwording, want we zien mensen in het vliegtuig met duikbrillen, witte pakken en regenjassen, allemaal hopen ze zich zo te kunnen beschermen tegen het virus. Later blijkt dat dit een van de laatste vluchten is geweest om terug te komen in Hong Kong, we hadden geen dag later moeten vertrekken, dus we zijn blij dat we niet in een ander land of op een luchthaven gestrand zijn.

Als “beloning” worden we bij aankomst in Hong Kong direct “verwelkomd” met een papieren/plastic armband met individuele QR-code. Iedereen die uit het buitenland komt moet inmiddels 14 dagen in quarantaine. Het aantal gevallen in Hong Kong is weer aan het toenemen, met name vanwege import uit de US en Europa, vandaar dat de stad zijn maatregelen heeft aangescherpt.

Gelukkig hoeven we niet naar een quarantainecentrum, maar mogen we de dagen thuis uitzitten. Thuis zullen we een SMS ontvangen en via de SMS moeten we een app downloaden die je locatie in de gaten zal houden. GPS, bluetooth en wifi moet continu aanblijven op je telefoon. Wanneer je armband te ver van je telefoon vandaan gaat, of je telefoon te ver uit het geregistreerde quarantainegebied, zou er een alert afgaan bij de overheid. Het proces is verre van smooth en het blijkt dat het bij veel mensen misgaat. Bij ons duurt het ook enkele dagen voordat alles helemaal werkt. We moeten elke dag onszelf monitoren: 2x per dag temperatuur meten en daarnaast bijhouden of we 1 van de volgende symptomen hebben: hoesten, lopende neus, keelpijn, kortademigheid, diaree, overgeven, buikpijn, hoofdpijn of spierpijn.

Ik verwacht dat deze twee weken heeeel lang gaan duren. Ik ben namelijk niet iemand die goed stil kan zitten en ik ga graag naar buiten. Bovendien leven we hier in een appartementje van zo’n 38m2 en hebben we geen tuin, niet eens een balkon. Dat wordt dus afzien.
Gelukkig kan ik vanaf huis werken en omdat ik dat vaker doe kost het me geen extra moeite. Het is fijn om te werken, dan gaat de tijd wat sneller en heb je genoeg afleiding. Ik zit samen met mijn man in quarantaine, wat op zich ook wel fijn is, zodat je niet alleen bent. De andere uitdaging is natuurlijk om elkaar niet in de haren te vliegen J

Tijdens de quarantaine promoveer ik twee vrienden tot superbeste vrienden: Fitness Blender en Netflix. Elke dag na het werk leef ik me uit op 1 van de honderden workout video’s van Fitness Blender. Ze bieden van alles aan, je kunt dus een video kiezen die op dat moment bij jou past, van yoga tot HIIT tot krachttraining, boksen en pilates. Echt een aanrader! (Even gratis welverdiende reclame, omdat ze mij zo blij hebben gemaakt).

We mogen tijdens de quarantaine overigens helemaal niet naar buiten, zelfs niet voor boodschappen. We vinden het vervelend om iemand anders boodschappen te moeten laten halen voor ons en daar van afhankelijk te zijn, maar toch hebben we geluk dat we een aardige en behulpzame vriend hebben die ons regelmatig van wat voedsel voorziet. We slaan weer aan het koken en eten vrij gezond. Na het eten, kijken we vaak een serie of een film op Netflix. We zijn trouwens zooo blij dat we nog kaas, stroopwafels en dropjes uit Nederland hebben! Onderdeel van ons quarantaine overlevingspakket.

De eerste week is het erg mooi weer, dus we zetten alle ramen van het appartement open om zoveel mogelijk buitenlucht binnen te krijgen. Ik denk erover om uit het raam te springen. Hoe heerlijk zou dat zijn, zwevend in de lucht, de zon op je huid en de wind door je haren…. 10 verdiepingen zijn toch best hoog dus ik laat het bij dagdromen. Ik wil zo graag naar buiten! Bovendien begin ik nu te merken dat ik geen goede werkplek heb hier. Ik kan gewoon niet stil blijven zitten en word erg onrustig. Ik loop regelmatig naar een andere plek. Ik zit aan de eettafel op een stoel, ga staand werken, op de bank hangen, op bed liggen, op een ander bed zitten. Ik heb het hele appartement gehad, niet dat dat nou zo groot is, maar toch. Ik weet niet waar ik het moet zoeken. Ik raak gefrustreerd. Toch blijf ik netjes binnen en hou ik me aan de regels. Het sporten helpt gelukkig om mijn gedachten wat te verzetten en energie te krijgen. Zo kom ik de moeilijkere momenten door.

’s Ochtends worden we nu soms wakker van fluitende vogeltjes, dat komt niet heel vaak voor in Hong Kong, dus ja dit vinden wij bijzonder. Ik ben nu ook overtuigd dat er echt iets mis is met het kind/baby hier in het gebouw. Het huilt en huilt en huilt. Dat was me al eerder opgevallen, maar nu weten we dus dat hij of zij ook overdag en elke dag veel huilt. Op één dag na dan, toen schrokken we op van het geluid van een giechelend kind. Dit viel zo uit de toon dat we direct elkaar aankeken en ons afvroegen wat er aan de hand zou zijn. Leren we toch ook de buren weer wat beter kennen. Onze bovenburen houden zich gelukkig gedeisd en maken niet irritant veel geluid zoals ze wel eens gedaan hebben.

De dagen gaan zo toch nog redelijk snel voorbij. We krijgen routine in onze dagen en de dagen beginnen vrij veel op elkaar te lijken. Het is ook wel makkelijk, gewoon copy – paste de dag, maal vijf. Dit, in combinatie met een lichte jetlag, zorgt ervoor dat ik bijna niet meer weet welke dag het is, welke maand en hoe laat. Het maakt eigenlijk ook allemaal niet uit. In het weekend probeer ik wel andere dingen te doen, zodat niet alle 14 dagen helemaal hetzelfde zijn. Zo probeer ik bijvoorbeeld mijn Portugees weer wat bij te spijkeren en tover ik een lange broek om in een korte broek. Ja, mam zou trots op me zijn! Of nou ja…

Tijdens de twee weken durende quarantaine worden we 1 keer gebeld door de gezondheidsdienst: “Hallo, met de gezondheidsdienst. Ben je nu thuis?”. “Ja, ik ben thuis”. “Oké, bedankt, bye!”. Dat is toch niet een erg waterdichte methode tegenwoordig zonder vaste telefoonlijn….

Midden in de quarantaineperiode is mijn man jarig. Ik had in gedachten om iets speciaals te organiseren, maar dat is een beetje lastig nu. Een onvergetelijke verjaardag zal het in elk geval worden, want zeg nou zelf, hoe vaak gebeurt dit nou in je leven, een verjaardag in quarantaine? Ik tover een verjaardagskaart uit de la en leeftijdskaarsjes van twee jaar geleden. Voelt mijn man zich weer even twee jaar jonger! Een vriend van ons komt op verzoek wat biertjes, chips en cake brengen, dus ’s avonds kunnen we toch een klein feestje vieren met zijn tweeën, samen met wat familie waar we mee videobellen.

Ik had gedacht dat de quarantaine erger zou zijn en dat ik inmiddels wel gek zou zijn. Dat valt nog mee. Ik denk wel elke dag: morgen ga ik naar buiten, maar dat doet ik dus niet. Ik hou me netjes aan de regels. Wat overigens niet van iedereen gezegd kan worden, want er zijn mensen die gewoon hun armband afknippen en naar buiten gaan, of zich helemaal nergens iets van aan trekken en met armband om in een restaurant gaan eten. Het zo opzichtig aanpakken is niet erg handig, want dat zorgt natuurlijk voor commotie en sociale druk van mensen in de omgeving.

Dan is eindelijk de laatste dag aangebroken! Niet dat ik nou zo enthousiast ben verder, mijn ‘mood’ is inmiddels nogal gezakt en ik voel met best rot. Mijn man ziet er ook niet al te vrolijk meer uit, kortom het wordt gewoon tijd om naar buiten te gaan. In de middag heb ik een online werkvergadering met het hele bedrijf. Voor het eerst vindt deze volledig digitaal plaats. Dat is toch niet helemaal hetzelfde. Je krijgt wel wat mee over het bedrijf en de stand van zaken, maar je mist de individuele gesprekken met collega’s. Ik heb erg gelachen om alle virtuele achtergronden die mensen achter zichzelf ‘plakken’. We werken allemaal vanuit huis en niet iedereen laat graag een stukje van zijn leefomgeving zien. Het begint met een strand en kantooromgeving als achtergrond en eindigt met collega’s die een raketvlucht aan het maken zijn en dansende teletubbies op de achtergrond. Hilarisch!

De 14 dagen zitten er op en we zijn ze toch redelijk goed doorgekomen. We hebben elkaar niet de hersenen ingeslagen, de huisraad is compleet in tact en we voelen ons nog steeds gezond. Onze thuisgevangenis gaf stiekem ook een veilig gevoel en we weten nu zeker dat wij ‘safe’ zijn, want we hebben deze dagen geen symptomen gehad en voelen ons lichamelijk prima. Natuurlijk zijn we blij dat we weer naar buiten mogen. We willen vooral lekker wandelen, gewoon buiten zijn en zelf onze boodschappen doen. Daarnaast voelen we ons direct een stuk vrijer, omdat we weten dat we naar buiten kunnen én mogen wanneer we willen. Gewoon dat idee alleen al scheelt een heleboel. De eerste keer dat we naar buiten gaan, voelen mijn man en ik ons nogal vreemd. De wereld draait een beetje. De verklaring hiervoor is waarschijnlijk dat onze ogen zich moeten aanpassen aan de buiten omgeving. We hebben twee weken lang op een korte afstand gekeken en nu kunnen we weer verder weg kijken. Het voelt nogal raar. Mijn benen beginnen na een stevige wandeling pijn te doen. Ook al heb ik gesport, ze zijn het lopen niet meer zo gewend. Erg vreemd, maar we zijn blij dat weer naar buiten mogen!

We hebben de tijd best goed doorgebracht en zelfs in zo’n kleine ruimte kun je nog genoeg doen. Mocht jij nu ook veel tijd thuis moeten doorbrengen, hierbij wat ideeën om er wat uit te kunnen halen:

  • Leer een nieuwe taal, bijvoorbeeld met behulp van de taal app Duolingo.
  • Ga sporten en voel je fitter. Je kunt bijvoorbeeld thuis workouts doen met behulp van de lessen van Fitness Blender.
  • Probeer eindelijk eens andere lekkere recepten uit. Een mooi moment om gezonder en creatiever te gaan koken.
  • Volg een online cursus en leer een nieuwe vaardigheid of vergroot je kennis.
  • Ga klussen in je huis of appartement, vervang eindelijk die kapotte lamp of begin aan een grote schoonmaak.
  • Knap de tuin op of ga je eigen groenten verbouwen.
  • Breng je financiën op orde, organiseer je documenten, bekijk of je kunt besparen op je verzekeringen.
  • Ga videobellen met vrienden en familie en breng quality time door met je huisgenoten.
  • Speel een bord- of kaartspel met je huisgenoten.
  • Ga puzzelen en daag je hersenen uit.
  • Pak je oude of kapotte kleding uit de kast en repareer of versier ze, zodat ze een tweede leven krijgen.
  • Hang de crea bea uit en maak kaarten of mooie decoratie voor in huis.
  • Geef je auto, fiets of scooter een grote onderhoudsbeurt.
  • Wordt dit je allemaal teveel? Kom eindelijk eens echt tot rust met meditatie of yoga.

Ik ben benieuwd hoe jullie deze periode beleven en hoe jullie je tijd nu besteden. Laat het weten in een reactie hieronder!

Quarantaine Hong Kong

4 thought on “Ik ben binnen!”

  1. Leuk verhaal weer Monique!
    Inderdaad een vreemde periode maken we mee. Maar dankzij corona maken we wél ook nieuwe ervaringen. Ervaringen die er anders niet waren geweest. Op jezelf terug geworpen zijn is zo slecht nog niet! Zo ontdek je ook andere kanten van het leven en ga je je vrijheid waarderen!
    Maar gelukkig zijn jullie deze tijd goed doorgekomen. Daardoor kun je de vrijheid erna weer waarderen, al is het maar een wandeling!
    Ben trots op jullie, knap gedaan!
    Bedankt voor de tips en voor jouw boeiende verhaal!
    Een aantal tips heb ik al uitgevoerd!
    Groetjes, Louise

    1. Leuk dat je alle verhalen leest en meestal ook reageert Louise! De huidige situatie heeft ook zeker zijn voordelen. Welke tips had jij al uitgevoerd? Of misschien heb je nog toevoegingen? Groetjes, Monique

  2. Lieve Monique, ik ben apetrots op jou en Rudolf. Als je zo’n periode doorkomt zonder dat je elkaars koppen inslaat dan zit het wel goed met jullie relatie. Daarnaast blijft het boeiends om jouw verhalen te lezen. Als je er eenmaal aan begint………… dan kun je niet meer ophouden met lezen. Trots op jouw meid. Groetjes pa. x

    1. Bedankt voor je bericht, lieve pa! 🙂 Mijn pen schrijft tegenwoordig helaas niet zo snel, maar dat geeft jou mooi de kans om bij te blijven met de verhalen, haha. xx

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Related Post