Oude liefde roest niet

Naar aanleiding van de afsluiting van mijn vorige post wil ik jullie eerst even geruststellen. Ik heb geen geheime minnaar in Thailand en ook geen voormalige liefde in de vorm van een persoon. Mijn oude liefde is het land zelf: Thailand dus. Meerdere malen heb ik het land bezocht en in totaal heb ik er ongeveer 6 maanden van mijn leven doorgebracht. Ik kan niet wachten weer een Thaise massage te krijgen en mezelf vol te proppen met al het heerlijke eten dat daar te verkrijgen is. Natuurlijk kun je in andere landen ook Thais eten consumeren, maar vaak is dat niet zo goed als in het land zelf.

De Thaise keuken is met name zo smakelijk doordat ze alle smaakpapillen tevreden weet te stellen. In veel maaltijden worden de smaken zuur, zoet, zout, bitter, umami en pittig verwerkt. Oké, oké, pittig is geen smaak, maar het voegt wel een extra dimensie aan het eten toe. Het liefste eet ik bij één van de eetkraampjes op straat en dan zo lokaal mogelijk. Mijn eerste rondje door de omgeving valt tegen, ik vind alleen een paar toeristische kraampjes. Later vind ik dan eindelijk de avondmarkt, met tientalleen eetkramen. Ik voel me als een kind in de snoepwinkel en wil zoveel mogelijk proberen. Gelukkig ben ik een aantal dagen in Thailand, waardoor ik daadwerkelijk de kans heb om veel te eten. Ik laat het allemaal goed smaken. Van Khao Pad (een soort nasi) en Thaise curries, tot Pad Thai (gebakken noodles), Tom Yam (pikante soep) en mango met plakrijst. Dat laatste is meer een dessert, wat voor ons wellicht wat vreemd klinkt. In Azië is het heel normaal om rijst, brood of zoete aardappel in het toetje te verwerken.

Omdat je helaas niet heel de dag kunt blijven eten, doe ik ook nog wat andere dingen. Eerst verblijf ik een paar dagen in de hoofdstad Bangkok. Daar ontmoet ik een oude vriendin van me. Ze is de nicht van het gastgezin waar ik jaren geleden een maand heb gelogeerd. Erg leuk om haar weer eens te zien!

Veel toeristische attracties in de stad heb ik al eerder gezien, maar dat is enkele jaren geleden. Ik besluit daarom om weer een bezoek te brengen aan het Jim Thompson House en Grand Palace. Vooral bij het Grand Palace wordt me duidelijk dat er in de afgelopen jaren wel wat veranderd is. Het is gigantisch druk, met name krioelt het er van de Chinezen. Tien jaar geleden waren die er niet in deze groten getale. Naast de mensendrukte, drukt ook het weer op me. Het is “heerlijk” klef warm. Het Grand Palace zelf is niet veel veranderd. Een mooi, groot complex dat zeker een bezoekje waard is. Na het Grand Palace breng ik een bezoek aan Khao San Road. Dé backpackersstraat van Bangkok. Dit was altijd een erg populaire straat onder backpackers. Je kunt er restaurants, barretjes, winkels en reisbureaus vinden en eigenlijk alles wat je nodig hebt als reiziger. Die zijn er nu nog steeds. Ja, ook rijbewijzen en paspoorten kun je hier kopen, fake natuurlijk. Wat me nu opvalt is dat hier, juist in deze super toeristische straat, een stuk minder mensen zijn dan jaren geleden. In elk geval is dit niet ‘the place to be’ voor de Chinezen, dus mocht je die willen ontwijken dan is dit de plek voor jou.

Het toerisme is duidelijk gegroeid in Thailand. Er zijn vooral veel Chinezen en Russen te vinden. Bij research op internet wordt mijn waarneming bevestigd door cijfers. In 2008/2009 waren er ongeveer 14 miljoen toeristen in het land. In 2018 zal dit naar verwachting rond de 40 miljoen liggen, een toename van 185%!! Natuurlijk probeert de bevolking een graantje mee te pikken uit het toerisme, helaas zijn ze daarin niet erg creatief. Bij de toeristische marktkramen kom ik regelmatig exact dezelfde reclameborden tegen waarop ze dezelfde producten aanprijzen.

Over het algemeen zijn de Thai gelukkig wel vriendelijk gebleven. Ze proberen zich zoveel mogelijk aan te passen aan de toeristen en hen een zo prettig mogelijke vakantie te geven. Zo ging ik bijvoorbeeld eten in een lokaal restaurantje, waar voornamelijk Thai te gast waren. Er is een tafeltje voor vier personen vrij en de werknemer wijst mij daar te gaan zitten. Even later komen er vier nieuwe Thaise gasten binnen, waar nu geen plek meer voor is. In Thailand, net als in meerdere landen in Azië, is het heel normaal om met vreemden de tafel te delen. Ik bezet nu in mijn eentje een tafel voor vier personen, maar men vraagt mij niet om de tafel te delen of om te verzitten. Ze weten dat het voor westerlingen niet gewoonlijk is en laten mij daarom met rust. Ik weet ook dat het voor hen heel normaal is om een tafel te delen en dus sta ik op en ga tegenover een Thaise gast zitten, die alleen aan een tafel voor twee zit. Dat kunnen ze gelukkig wel waarderen. Een perfect voorbeeld van hoe de Thai hun best doen om het de toeristen naar hun zin te maken.

Na Bangkok wil ik graag naar het strand. Ik heb niet heel veel tijd, het moet dus een strand zijn niet al te ver van de hoofdstad vandaan. Het wordt Pattaya. De plek die ik tot dusver altijd heb vermeden, wegens het imago dat de plaats heeft. Het staat met name bekend om het nachtleven en sekstoerisme. Gelukkig is er ook een strand, waar velen voor komen. Je hoeft je dus absoluut niet te mengen in het nachtleven. Natuurlijk kun je ter plaatse zien waar het imago vandaan komt, maar hoef je je daar niet in te mengen en kun je je prima vermaken met andere zaken.

Wat me opvalt is dat ik in Pattaya makkelijker eetkramen op straat kan vinden dan in Bangkok. Ik weet zeker dat ze in Bangkok in grote aantallen aanwezig zijn, maar blijkbaar net niet in de gebieden waar ik me bevond. Heel veel Thai spreken inmiddels Engels, met name degenen die in het toerisme werken.

Vanuit Pattaya neem ik de boot om een dagje naar het eiland Koh Larn te gaan. Er zijn daar meerdere stranden. Er is een vrij lang strand, vlakbij de pier waar de boot aanlegt. Helaas heb je het strand hier niet voor jezelf, maar moet je het delen met honderden Chinezen. Dit is dus één van de plekken waar de tourgroepen naartoe gaan. Er zijn andere stranden op het eiland, maar daarvoor moet je eerst een stuk hiken: je moet de berg over. Daar heb ik deze keer geen zin in, dus ik probeer een rustiger plekje te vinden op het strand. Ik loop een stuk verder en hoop dat het om de hoek bij een ander strandje rustiger is. Rustiger is het inderdaad, maar nog steeds niet rustig. Er wordt hier flink van het toerisme geprofiteerd door middel van restaurants, souvenirwinkels, verhuur van strandbedden en parasols en watersporten zoals parasailing en het besturen van een waterscooter. Het strand is best aardig en het water is hier helderder dan in Pattaya. Ik kom hier voor mijn rust, die er nu niet is, dus ik overweeg om maar weer de boot terug te nemen. Een Thaise man drukt me echter op het hart dat ik echt nog even moet blijven. Om 13.00u zouden alle Chinezen het eiland verlaten, omdat ze verder moeten met hun tour. En warempel, om 13.00u zijn alle Chinezen als sneeuw voor de zon verdwenen en heb ik het strand bijna voor mezelf.

In de avond krijg ik bezoek, mijn man arriveert. Hij heeft, na zijn tijd in het buitenland, een paar dagen vrij en besluit mij een paar dagen te vergezellen. Mijn uitstapje wordt hierdoor wat verlengd. We zijn toch nieuwsgierig naar het nachtleven in Pattaya en samen lopen we door dé uitgaansstraat van de stad. Er zijn ontzettend veel bars en in bijna elke bar kun je een show bijwonen, voornamelijk met dames. De stad heeft tenslotte een imago hoog te houden. Hou je niet zo van Thaise dames? Niet getreurd, er zijn ook shows met Russische vrouwen. We hebben een indruk gekregen van het nachtleven, maar houden het daar graag bij. We lopen verder naar de boulevard langs het strand van Pattaya. Ook daar wordt het imago van de plek bevestigd, er staan tientallen Thaise dames te wachten op een opdracht. Ze vallen je verder niet lastig en de sfeer is niet grimmig, dus gelukkig kun je prima rustig over de boulevard wandelen.

De volgende dag is het tijd voor een Thaise massage. Een Thaise massage verschilt nogal van de oliemassage die beter bekend is bij ons. Voor een Thaise massage moet je je omkleden en draag je een shirt en broek van dunne stof. Het grootste deel van je lichaam is bedekt en er wordt dan ook geen olie gebruikt voor de massage. De Thaise massage is een paar duizend jaar oud en wordt gebruikt als geneeswijze. Door middel van verschillende yoga houdingen wordt je behandeld. Er wordt gekneden, geduwd en getrokken. De masseuse gebruikt naast haar handen, ook haar ellebogen, knieën en voeten. Tevens leunt ze af en toe met haar hele lichaamsgewicht op je. Het klinkt misschien niet zo prettig, maar de Thai weten wel hoe ze moeten masseren. Wat? Happy end zeg je? Ja, massages met happy end kun je in Thailand vinden als je daar naar op zoek bent. Het grootste deel van de massagesalons is bedoeld voor de ‘gewone’ toerist en biedt geen extra services aan, gelukkig maar.

Na onze ervaringen in Pattaya, en zonder happy end, gaan we terug naar Bangkok, waar we de laatste souvenirs inslaan. Vervolgens gaat onze reis weer terug naar Hong Kong. Zoals alles continu in beweging is, is Thailand ook wat veranderd de afgelopen jaren. Maar zoals een welbekend gezegde: oude liefde roest niet!