Taiwan - Sun Moon Lake
Explore My Destination Alle posts,Taiwan De wielen draaien rond

De wielen draaien rond




“I want to ride my bicycle,
I want to ride my bike.
I want to ride my bicycle,
I want to ride it where I like.”

(Bicycle Race – Queen)

En? Heb je inmiddels het antwoord op de vraag kunnen vinden, waar wij naartoe gaan? Mocht het niet gelukt zijn, wees niet getreurd. De houten gelukskoekjes hebben helaas (ook) geen antwoord kunnen geven op mijn vragen omtrent de lamp die in onze woonkamer heeft gestaan.

We geven de andere treinreiziger antwoord op haar vraag. Gelukkig, want ze geeft ons vervolgens belangrijke informatie. Het blijkt namelijk dat de trein zich gaat opsplitsen en we moeten bekijken of we wel in het juiste treinstel zitten. Dat zitten we, we gaan nog steeds naar Taichung en vervolgens naar het Sun Moon Lake!

Het meer is bijna 8 km2 groot en wordt zo genoemd omdat de ene kant van het meer op een maan zou lijken en de andere kant op de zon. Het meer heeft over de jaren heen meerdere namen gehad, waaronder ook Lake Candidius. De naam Lake Candidius was een eerbetoon aan de Nederlander George Candidius. Hij was de eerste Nederlandse missionaris die werd gestationeerd op het eiland Taiwan. Althans, volgens mijn “vrienden” van Wikipedia.

In de middag arriveren we bij het meer en we gaan direct een korte wandeling maken. We zien een aantal bootjes liggen en mensen die daar in- en uitstappen. We lopen erheen en willen bekijken hoe we ze kunnen huren. Er komt niemand naar ons toe, dus wellicht werken ze automatisch en moeten we er geld in werpen. We stappen in één van de bootjes, maar zien nergens een mogelijk om het te starten. Na een paar minuten in het bootje gezeten te hebben, komt er nog steeds niemand naar ons toe, dus we besluiten het toch maar te gaan vragen. De man die in de buurt staat antwoordt: “Nee dat kan nog niet, ze zijn nog niet te huur, want ze zijn niet verzekerd. We zijn de bootjes nu aan het testen.” We zeggen nog dat we met liefde en plezier willen helpen met testen, maar helaas tevergeefs. Geen boottochtje dus.

De volgende dag gaat mijn man paragliden. Hoewel ik ook niet met beide benen op de grond blijf, blijf ik er wel dichterbij. Ik huur een fiets om het hele meer langs te fietsen, een route van ongeveer 33km. Het begin is vrij makkelijk en vlak, maar wat verderop wordt het heuvelachtiger en moet ik flink doortrappen. Het is prima weer om te fietsen, niet te koud en niet te warm. Het meer is omgeven door bergen en de weg kun je vaak niet zien, omdat deze verscholen ligt in het groen. Soms is het erg pittig om omhoog te fietsen. Een aantal delen van de route fiets je op een pad langs het meer, andere stukken rijdt je over de weg. Er zijn niet heel veel andere fietsers en autochauffeurs kijken redelijk uit.

Ik maak een pitstop in het dorp aan de overkant van het meer: Ita Thao. Er zijn veel marktkramen met streetfood en vooral daardoor vind ik deze plek eigenlijk leuker dan waar wij verblijven. Onderweg kom ik meerdere tempels tegen. Ik stop bij de Syuanguang tempel om op de kaart te zien wat ik onderweg nog kan bekijken. Een Taiwanese man vraagt mij direct of hij kan helpen. Hierdoor raken we aan de praat en vertelt hij een paar leuke verhalen en geeft wat tips. Hij zegt dat ik absoluut de thee-eieren moet proberen en het liefste op deze plek. Om er zeker van te zijn dat ik de eieren ga proberen, laat hij zijn 8-jarige zoon meteen twee eieren halen voor mij bij de kraam in de buurt. De eieren worden in water gekookt met theebladeren en grote paddenstoelen. De paddenstoelen komen uit deze omgeving en zijn de reden waarom ik de eieren juist hier zou moeten proberen. De eieren smaken prima, best zout, maar er zit veel meer smaak aan dan aan een normaal ei.

De Syuanguang tempel is vooral bekend vanwege een monnik die van China naar India is gelopen en weer terug waar hij ongeveer 15 jaar over gedaan heeft. Hij heeft veel boeddhistische spullen en teksten mee terug genomen en heeft hiermee een grote bijdrage geleverd aan het verspreiden van het Boeddhisme in China. Om hem te eren ligt in een schrijn in deze tempel een bot van hem.

Ik vervolg mijn route en stop bij de Ci-En pagode. De pagode ligt op een berg en dat stuk moet ik omhoog lopen. Ter aanmoediging staat aan het begin van de trail dat het een uitdaging is om deze te lopen, inclusief diverse waarschuwingen. Gelukkig heb ik nog niet kilometers gefietst en voelen mij benen nog helemaal niet zwaar aan. Ja, dat laatste was sarcastisch. Het is een flinke klim naar boven, maar door alle waarschuwingen aan het begin, valt het me eigenlijk wel mee. Vanaf de pagode is het uitzicht super mooi, mooier dan vanaf de kabelbaan die ik eerder vandaag heb genomen. Het grootste deel van het meer is te zien. Toch kan ik de naam van het meer niet terugvinden in het water. Ik zie niet echt een maan en ook geen zon, misschien heb ik daar vandaag niet genoeg fantasie voor. Het begint inmiddels bijna donker te worden, dus ik maak mijn rondje af om na het eten, moe maar voldaan, in slaap te vallen.

Na het meer van elke kant bekeken te hebben ga ik samen met mijn man weer richting Taipei. Hij gaat terug naar Hong Kong, want werk roept weer. Dit betekent niet dat ik alleen verder moet, want ik ontmoet een couchsurfer, een leraar aardrijkskunde van een jaar of 50, op het station in Taipei. Samen nemen we de trein naar Hualien. De reis duurt ongeveer twee uur en we hebben een mooi uitzicht op de bergen, rijstvelden en de zee. Gezien er veel marmerbergen in de omgeving zijn, staan er ook een aantal fabrieken. In Hualien huren we een scooter, met onze backpacks past het allemaal maar net. De couchsurfer heeft een slaapplek geregeld bij de kerk. Ik verwacht dat we in de kerk, of in een gebouw daaraan vast zullen slapen, maar dat is niet zo. De kerk is meer een kapel en daarnaast staan een aantal gebouwen. De kamer is erg klein en basic. Het klinkt bijzonderder dan het is.

We ontbijten met noodles, rijst en groenten, dat is vrij normaal hier. Meestal krijg ik dat zo vroeg niet weg, maar vandaag wel. Na het ontbijt rijden we op de scooter naar het startpunt van een hike. Ik hoef nu zelf de weg niet uit te zoeken en bekijken wat interessant is, ik volg de couchsurfer, lekker makkelijk. We maken een mooie wandeling in het natuurgebied en zien diverse watervallen, een suspension bridge (hangbrug), een rivier en veel bergen. Het gebied is ontzettend groen en rustig. Bij sommige stukken houden we de scooterhelm op vanwege de veiligheid. Diverse tourgroepen hebben ook allemaal een helm op, vanwege mogelijk rotsstukken die kunnen vallen wegens de aardbeving een paar weken eerder. Na de hike gaan we naar de hotsprings. Deze zijn een hele tijd gesloten geweest, omdat er jaren geleden mensen zijn omgekomen wegens vallende rotsen. Het park wil er niet verantwoordelijk voor gesteld worden en vandaar dat de hotsprings weer “gesloten” zijn. We kunnen langs het afzetlint en dat doen we, al voelt dat niet erg prettig voor mij. We blijken niet de enigen te zijn, er zijn meerdere mensen die in de hotspring zitten. Na alle waarschuwingen onderweg kan ik niet ontspannen in die hotspring gaan zitten, bovendien is het water mij veel te heet. Ik ben blij wanneer we de hotsprings en het gebied verlaten.

We maken diverse wandelingen in het nationaal park. Eén wandeling is overigens wel merkwaardig. Ik loop over het pad en wanneer ik de bocht om kom, zie ik plots drie lichamen stil op de grond liggen, vlak bij elkaar, midden op het pad. Nou denk ik niet meteen het ergste, maar het ziet er wel gek uit. Het blijken drie onderhoudsmannen te zijn die een middagdutje aan het nemen zijn. Na de slapende mannen gaan we naar de gorge. De gorge is uitgeslepen door de rivier, het gebergte eromheen stijgt nog steeds een paar centimeter per jaar en de rivier daalt een paar centimeter per jaar. Er zitten een aantal gaten in de bergen hier, deze zijn ook uitgeslepen door de rivier. De gaten lijken op zwaluwnesten. Ze lijken er zoveel op, dat ze zelfs zwaluwen hebben aangetrokken.  Iets anders aparts is dat op een bepaalde plek in het park je naar boven kunt kijken en dan zie je de lucht omringd door de bergen. Het stuk lucht dat je ziet lijkt precies op de vorm, de omtrek van Taiwan.
Ik ben blij wanneer ik weer in Hualien ben, mijn achterwerk doet ondertussen zeer van de scooterrit.

De volgende dag ben ik weer alleen en ga ik natuurlijk fietsen. Ik fiets over een mooi fietspad langs de kust. Aan de ene kant zie ik de zee, aan de andere kant veel groen en de bergen. Er zijn weinig mensen op de weg, wel wat auto’s maar weinig fietsen. Het is een prachtige route. Onderweg kom ik veel dieren tegen, o.a. eenden, zwanen en flamingo’s, eekhoorns, een hagedis en een roofvogel. Je ziet hier meer wildlife dan in Hong Kong.

Een leuke ervaring is ook de lokale markt. Er zijn weinig westerse toeristen hier en ik word flink nagestaard en begroet. De markt is anders dan in Hong Kong. In Hong Kong heb je veel verse vis en zeevruchten. Mensen willen de producten zo vers mogelijk hebben, je ziet op de markt dus veel levende vissen in een bak met water. De zeedieren zitten op elkaar gepropt, hebben weinig water en daardoor heel weinig ruimte. Het is dus de vraag hoe levend je de vissen kunt noemen, ik zou meer zeggen dat ze in een soort coma liggen. In Taiwan pakken ze dat anders aan en vind je vooral levenloos zeevoedsel op de markt, wel met kop en al eraan. Ook de kippen liggen in één geheel op de toonbank. Ze nemen wel de moeite om de veren er vanaf te plukken, maar de poten, snavel en kop zitten er nog aan.

Bij een bakkerskraam zie ik een rood gelachtig iets liggen en ik en benieuwd wat het is. De verkoopster spreekt geen Engels, dus dat wordt lastig. Het kost wat moeite om te vertalen, maar uiteindelijk lukt het met Google Translate. Leuk om te zien hoeveel geduld de vrouw heeft, in Hong Kong zouden ze me al geïrriteerd aangekeken hebben bij de vraag wat het is.

Ik wil nog graag naar een uitzichtpunt fietsen en ben inmiddels een heel eind onderweg, maar het begint al later te worden en steeds donkerder. Het wordt helaas vooral donkerder vanwege de dreigende wolken, dus ik besluit om rechtsomkeer te maken. Dat is een heel wijs besluit, maar jammer genoeg te laat. Een paar kilometer voor mijn eindbestemming, begint het ineens te gieten, zonder echte waarschuwing. Ik schuil snel onder een boom, maar na een tijdje stortregen begint deze te lekken. Het houdt maar niet op en inmiddels wordt ik alsnog nat. Ik moet de fiets op tijd terugbrengen en het ziet er niet uit alsof het snel gaat stoppen met regenen. Ik probeer heel hard terug te fietsen, maar al binnen 1 minuut ben ik zeik zeik en zeiknat, van mijn T-shirt tot aan mijn onderbroek. Ook mijn schoenen zijn zeiknat en glad, het lijkt alsof ik met mijn voeten in een bak met water sta. De warme douche daarna is heerlijk. Het fietsen vandaag was echt heel mooi en fijn, alleen jammer van het einde. Dat heeft er wel voor gezorgd dat ik me niet alleen figuurlijk maar ook letterlijk als een vis in het water voelde.

De laatste dag in Hualien, ga ik een boottour doen om dolfijnen te spotten. Ik ben de enige niet Aziaat op de boot en gelukkig is het niet heel toeristisch. Na ongeveer 20 minuten varen zien we iets bewegen in het water. Het is een humpback whale, hij, of zij, komt een paar keer boven water om adem te halen. Elke keer wanneer de walvis naar boven komt schreeuwt men: whoooo, whaaaa. Na 10 minuten verlaten we de walvis en binnen een paar minuten vinden we een super grote groep met spinner dolphins, 30, 40, misschien wel 50 bij elkaar, echt mega cool. Ze zwemmen rond, zijn aan het spelen, springen met zijn tweeën tegelijk uit het water, maken een rare schroef salto combinatie en zwemmen op hun rug. Heel gaaf zoveel bij elkaar, dat heb ik nog nooit gezien. De dag is nog jong, maar mijn dag is al helemaal gemaakt! In dit gebied blijken altijd veel verschillende soorten dolfijnen en walvissen te zitten en soms zelfs een orka. Vanwege de waterstromingen zit hier veel vis en dat trekt deze zwemmende zoogdieren aan.

Het is tijd om terug te gaan naar Taipei. Net voordat ik in Taipei aankom, merk ik dat ik onderweg mijn treinkaartje kwijt ben geraakt. Je hebt het kaartje nodig om het station te verlaten, want je moet door een poortje. Ik ben nog wat naïef en denk de mensen zijn hier zo vriendelijk, als ik vertel dat ik mijn kaartje kwijt ben dan laten ze me vast het station uit. Natuurlijk werkt het niet zo en men zegt: “Er zijn twee opties: 1. Je vindt het kaartje. 2. Je moet een nieuw kaartje kopen.” Optie 1 is natuurlijk geen optie, want ik heb al gezocht. Ik wil natuurlijk ook liever niet een nieuw kaartje kopen dus zeg: “Ik ga nog even zoeken!”. Hoewel de medewerkers zelf voorstelden dat ik het kaartje kan zoeken, kijken ze me toch wat vreemd na wanneer ik terugloop naar het perron. Ik hoop dat er aan de andere kant van het perron nog een uitgang is en dat is zo. De man bij de balie is erg druk bezig en het is hectisch. Ik zie meer mensen doorlopen door een poortje dat open is, dus ik wandel er gewoon achteraan en ik sta buiten. Toch vriendelijk van de mensen.

Taipei is de eindbestemming in Taiwan, vanuit daar vlieg ik weer terug naar Hong Kong. Taiwan is natuurlijk groter dan Hong Kong en heeft daardoor ook meer natuur en meer verschillende landschappen. Het is rustiger en daardoor aangenamer dan Hong Kong. Het is makkelijker om te fietsen, er zijn diverse mooie fietsroutes met goede fietspaden. Voordat ik erheen ging, wist ik weinig van het land af. Het land is erg veilig wat misdaad betreft. De mensen zijn ontzettend vriendelijk en hulpvaardig en het eten is divers en lekker. Het land heeft me positief verrast, het was een fantastische reis. Taiwan heeft er een nieuwe fan bij.

 

Taiwan - Sun Moon Lake

4 thought on “De wielen draaien rond”

  1. Hoi Monique,
    Een leuk en spannend verhaal wat je beleefd hebt! Handig dat je een cser tegen kwam. Keep up de leuke verhalen. groetjes!

    1. Hoi Maikel,

      Bedankt voor je berichtje!
      Couchsurfing is een leuke manier om nieuwe mensen en plaatsen te leren kennen.

      Groetjes, Monique

  2. In het vorige verslag heb je ook gefietst, maar dit keer was het een mooier en spannender verhaal, en dus ook een leukere fietstocht. Ik zou bijna denken, dat je inmiddels wel van fietsen bent gaan houden!
    Héérlijk om te doen hé!?!
    Jouw verslag lijkt zelfs een beetje op de fietsverhalen van Josie Dew, een enthousiaste rond-om-de-wereld-fietster, waarvan ik een grote fan ben!
    Je komt in de buurt Monique!
    Ik heb weer genoten!
    Groetjes, Louise

    1. Hoi Louise,

      Fietsen is zeker fijn om te doen. Lekker in de buitenlucht, goed voor de conditie en een mooie manier om nieuwe plaatsen te ontdekken.
      Bedankt voor je compliment! Ik denk niet dat ik ooit het aantal gefietste kilometers van Josie Dew, of jou, ga halen, maar waar de gelegenheid is probeer ik vaak wel een fietstochtje te maken.

      Groetjes, Monique

Leave a Reply to Monique Cancel reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *

Related Post